زینب بیدار گر تاریخ

بانوی قهرمان کربلا، فصاحت و بلاغت را از پدر و مادر گرامیش به ارث برده است، که کلامش (دون کلام خالق و فوق کلام مخلوق)است. هنگامی که سخن میگفت، گویی از زبان پدر ایراد سخن میکرد.  سخنانش در بازار کوفه و مجلس یزید و نیز گفت و گوهای وی با عبدالله  بن زیاد، بی شباهت به خطبه های امیر المومنین علی (ع) وخطبه فدکیه مادرش زهرا (ص) نیست. این خطبه ها در حالی  ایراد میشد که زینب داغ های فراوانی در سینه داشت؛ گذشته از آنکه تشنه، گرسنه و بیخواب بود، سختی سرپرستی کودکان و راه را نیز به دوش می کشید. َ بشیر بن خزیم اسدی می گوید: « در روز ورود این قافله، من نگاه کردم و زینب (س) دیدم باشد، من در آن روز هیچ زنی را که سرا پای وجودش شرم و حیا باشد،  در سخنرانی ناطق تر و تواناتر و چیره دست تر از زینب ندیدم . گویا در سخنرانی، شاگرد مکتب پدر بزرگوارش علی بود .»و...